
Deep Purple, de Britse rockgiganten, hebben een indrukwekkend muzikaal erfgoed achtergelaten, gevormd door virtuoze instrumentalisten en krachtige vocals. Hun album “Machine Head” uit 1972 wordt beschouwd als een mijlpaal in hardrockgeschiedenis, met het nummer “Children of the Damned” als een onmiskenbaar hoogtepunt. Dit epische symfonische werk combineert doemzware riffs met melodieën die diep in je ziel doordringen.
De tekst van “Children of the Damned”, geschreven door bassist Roger Glover, is geïnspireerd door de gelijknamige sciencefictionfilm uit 1964. Het nummer schildert een angstaanjagend beeld van kinderen geboren buiten het normale menselijke kader, die met bovennatuurlijke krachten gewapend zijn en zich afzetten tegen de wereld.
Het begin van “Children of the Damned” is kenmerkend voor Deep Purple’s geluid: een krachtige openingsriff gespeeld door gitarist Ritchie Blackmore. De gitaarlijnen zijn zwaar en dreigend, met een duidelijk gothic-invloed.
Ritchie Blackmore was beroemd om zijn virtuoze gitaarspeeltechniek en gebruikte veel “bending” en “vibrato” om de doemvolle sfeer te versterken. Zijn gitaarsolo’s zijn legendair, vol energie en improvisatie, waardoor hij gerekend wordt tot een van de meest invloedrijke gitaristen in hardrockgeschiedenis.
De ritmesectie, bestaande uit Ian Paice op drums en Roger Glover op basgitaar, legt een stevig fundament voor de melodieën. Paice’s drumming is krachtig en complex, met invloeden van jazz en progressieve rock. Glover’s baslijnen zijn evenwichtig en meeslepend, en dragen bij aan de donkere atmosfeer van het nummer.
Ian Gillan, de leadzanger, bezorgt “Children of the Damned” een enorme emotionele lading. Zijn stem is krachtig en rauw, met een karakteristieke hoge toon. De tekst over de verdoemde kinderen wordt door Gillan op indringende wijze gebracht.
De melodieën van “Children of the Damned” zijn ongetwijfeld het meest opvallende aspect. Ondanks de donkere thema’s bevatten ze een diepe schoonheid en melancholie. De combinatie van zwaar gitaarwerk met Gillans hoge vocale lijnen creëert een ongekende atmosferische spanning.
Het nummer kent verschillende tempowisselingen, waardoor het spannend blijft. Na de intense openingsriff versnelt de muziek tijdelijk in een bijna maniacal tempo, om vervolgens weer te vertragen naar een doemzware melodie die langzaam opbouwt tot een epische climax.
Muziekinstrument | Artiest |
---|---|
Gitaar | Ritchie Blackmore |
Basgitaar | Roger Glover |
Drums | Ian Paice |
Zangstem | Ian Gillan |
De invloed van “Children of the Damned” is groot geweest in de metalgeschiedenis. Het nummer wordt gezien als een voorloper van gothic metal en doom metal, genres die zich kenmerken door donkere thema’s, zware gitaarriffs en atmosferische melodieën.
Tevens heeft Deep Purple met dit nummer bijgedragen aan het populariseren van de “power ballad” in de hardrock. De combinatie van intense instrumentale passages met sterke vocale melodieën is een kenmerk geworden van vele metalbands die Deep Purple hebben geïnspireerd.
“Children of the Damned” blijft tot op de dag van vandaag een geliefd nummer onder fans van heavy metal en hardrock. Het is een tijdloos meesterwerk dat laat zien hoe muziek emoties kan oproepen, angst kan wekken en tegelijkertijd schoonheid kan bevatten. De combinatie van doemzware riffs, virtuoze gitaarsolo’s en Ian Gillan’s emotionele zang maakt “Children of the Damned” een unieke luisterervaring die de tijd heeft doorstaan.